محرم از راه اومده

یادم میاد یک مداحی ای را یک مدت زیاد گوش میدادم که میگفت: لباس مشکی رو بیارید محرم از راه اومده… حال و هوای محرم یک غمی بی پایان و توصیف ناپذیری دارد که حتی کلمات هم قادر به وصف کردن آن نیستند. سال های گذشته ای را به یاد می آورم قبل کرونا که کل روز منتظر رسیدن شب بودیم دائم به هوا نگاه میکردیم تا خورشید غروب کند و ماه رخ زیبایش را نمایان سازد،همگی سریع با سرعت نور شام میخوردیم و لباس مشکی هایمان را که با مربی ها میرفتیم بازار برای خریدن و پرو کردن می پوشیدیم و منتظر اتوبوس بودیم تا از راه رسد. جالبه مگه نه؟ برای دوستانم هم حتی تعریف میکنم داخل نگاهشان یک شور و شعف بی انتهایی تماشا میکنم. نگم براتون از قایم باشک هایی که سر مربی ها و داداش یوسف می آوریم تا جدا از هیئت و عزاداری به ایستگاه صلواتی ها هم سری بزنیم و بگردیم دنبال همکلاسی ها و هم محلی هایمان تا باهم وقت بگذرانیم،خیلی وقت ها در دام داداش یوسف می افتیم و با نگاهی غرلند میگوید برید داخل امده اید دوردور یا عزاداری، وای این کارش واقعا خسته کننده است. البته نا گفته نماند انقدر حرفه ای شده ایم تو غیب شدن که گاهی وقت ها فکر میکند ما داخل بوده ایم و حسابی دلی از عزا در آورده ایم.

محرم با تمامی حال و هوایش خیلی درس ها به من یاد داده است.درس هایی که هیچ کسی تا به امروز بازگو نکرده است ولی میشود درکشان کرد.یاد گرفته ام تا الگو قرار دهم و با خودم همیشه بازگو کنم که فقط در ایام محرم نباید کار خیر کرد و یا دست و دلباز بود،بلکه مابقی روز ها هم باید سعی کنیم مثل اون یک ماه باشیم و یادمان نرود که با مفید بودن و یاری رساندن میشود کلی از مشکلاتی را که همیشه سر راهمان مثل بختک رخنه کرده است کنار بگذاریم و دنیارا جایی قشنگ تر و دلپذیر تر کنیم.محرم تنها یک بدی دارد و آن هم جزئی از خاص بودن هایش است اینکه تا چشم بهم زنیم تمام میشود برای همین است که من این درس ها را سر لوحه ی زندگی ام قرار داده ام. متاسفانه امسال به خاطر شرایط سخت کرونا و محدودیت ها ما داخل خانه مراسم میگیرم و خودمان هیئتی را بر پا میکنیم. خودمان مداحی داریم، چای آماده میکنیم و در کنار هم عزاداری میکنیم،دعا گوی تمام شما عزیزان هستیم یا حق.